جانباخته اي ديگر از جامعه هموفيلي

جانباخته اي ديگر از جامعه هموفيلي
رضا راضي شد به رضاي خدا
غائبي پناه رفت . او در پناه غائب ال محمد رفت . روحش شاد و يادش گرامي

دلم مي خواست پس از شنيدن خبر فوت جانگدازش در لحظه بنويسم.
دلم مي خواست زخمي كه بر روح و روانم وارد آمد در كلمات نقش بزنم كه بماند.
اما نمي دانستم اجازه دارم يانه ؟ آيا همسرش و تنها فرزندش راضي هستند كه نام او را ببرم .
به هرحا اين نوشته تاخير شد تا بدانم اجازه دارم بنويسم. آخرين ديدارم با او چند ماه پيش بود و محور گفتگو بازنشستگي پيش از موعد هموفيلي ها، با تمام وجودش اعلام آمادگي ميكرد از آنجائيكه كارمند استانداري بود دراين راه تلاش نمايد. مي گفت مسئولين بايد باور كنند كه يك بيمار هموفيلي بيش از 15 الي 20 سال نمي تواند كاركند. آنهم فقط هموفيلي، نه آنكه در اثر اهمال مسئولين بيماري ديگري ميهمان تن خسته آنان شود. بيماري كبدي ناشي از ويروس هپاتيت چنان بر او تاخته بود كه بي ترديد يك كبد اهدايي شايد مي توانست سفر كوتاه زندگيش را طولاني كند. در آخرين ملاقات وقتي از نتايج آزمايش هايش گفت و رفت تمام اميد هايم به ياس تبديل شد. عجب بيماريست!! تا آخرين لحظه راه مي روي و حضور داري و به ناگاه ترا فرامي خوانند. بازماندگان جندروز گذشته ترا بياد مي اورند و باور ندارند . روزي كه خبر رفتن او را به كماي كبدي شنيدم .انگار خبر فوتش را شنيدم. او هم مانند بسياري از هموفيلي ها از بيدادي كه بر او و خانواده اش رفته بود به قوه قضائيه پناه اورده بود و كارشناسان پزشكي قانوني بهاي تمام جانش را در مقابل ظلمي كه به او رفته بود از چند سال پيش حساب كرده بوند و دادگاه بدوي و تجديدنظر ان را تاييد كردند. اما عمرش وصال نداد كه آن ” يك ديه كامل انسان ” را دريافت نمايد. بهاء جان را براي همسر و فرزندش گذاشت و دادخواهانه به ديدار معبود شتافت. واقعا او براي همسرش چند مي ارزد؟ پدر رضا چقدر ارزش داشت ؟
او قيمت نداشت . ماند تا قيامت كه بگويد و داد بخواهد. خسارت معنوي كه به او خانواده اش وارد شد به رسميت شناخته نشدوسوال و جواب آن ماند براي روز داوري.
اين مصيبت را بار ديگر به همسر فداكارش كه با اعتماد به نفس و خوشرويي درد ها و رنج هاي حميدرا با خود تقسيم مي كرد صميمانه تسليت گفته و براي تنها بازمانده اش رضا بهترين ها را از درگاه پروردگار يگانه آرزو مند.م. اميدوارم با ياري از درگاه پروردگار يكتا بار اين مصيبت را تحمل نمايند.